STRONA GŁÓWNA
Zintegrowany plan godzin wychowawczych w roku szkolnym 2010/2011
dla Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego


Program Wychowawczy Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego
im. Matki Jadwigi Borzęckiej w Poznaniu


I. Pojęcie wychowania w założeniach pedagogicznych Sióstr Zmartwychwstanek

II. Cele wychowania

III. Wychowanie integralne

IV. Formy organizacyjne procesu wychowania

V. Metody Wychowania








PROGRAM WYCHOWAWCZY GIMNAZJUM I LICEUM
im. Matki Jadwigi Borzęckiej w Poznaniu


WPROWADZENIE

W programach szkolnych, które kładły nacisk na dydaktykę, zbyt mało uwagi poświęcono wychowaniu. W ostatnim zaś dziesięcioleciu, gdy szkoła została już uwolniona od zaprogramowanej indoktrynizacji, pozostał chaos z powodu różnorodnych koncepcji, które niejednokrotnie skłaniają ku liberalizmowi. Wśród ścierających się różnorodnych modeli kulturowych młodemu człowiekowi coraz trudniej znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące wartości i sensu życia oraz własnej tożsamości. Kryzys władzy, autorytetów, rodziny, zagrożenie ze strony sekt, grup nieformalnych, stanowi wyzwanie dla szkoły katolickiej.

Przed nami jawią się pytania:

  • jak wychowywać w XXI wieku?
  • czy można czerpać wzorce z przeszłości?
  • na ile są one sprawdzalne we współczesnej rzeczywistości?

    Odpowiedź jest jedna - wszystko, co odwołuje się do Ewangelii i wartości z niej wynikających, nie lęka się próby czasu. Szkoła nasza ma do czego się odwołać. Dziedziczy bowiem tradycję pedagogiczną Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, które zostało powołane do pracy dydaktyczno-wychowawczej i która zdała już egzamin. Zgromadzenie, które rozwijało swoją działalność w dwudziestoleciu międzywojennym, potrafiło odpowiedzieć na znaki czasu i tworzyć własny system wychowania, który zakładał realizację celów i zadań zgodnych z duchem czasu. Można zatem mieć nadzieję, że szkoła nasza, odwołując się do tradycji wychowawczej Zgromadzenia, także odpowie na oczekiwania współczesnego społeczeństwa.

    Wychowanie odwołujące się do Ewangelii i wartości z niej wynikających rodzi kilka konsekwencji:
    • Nauczyciel musi sam rozpoznać, co jest PRAWDĄ i MIŁOŚCIĄ. Jeśli jest rozchwiany aksjologicznie, połowicznie szczery (czyli nieszczery) w swoich poszukiwaniach, sprowadza uczniów na manowce.
    • Nauczyciel musi pokochać prawdę i miłość, czyli nieustannie siebie przekraczać ku innym. Jeśli nie jest zakochany w prawdzie i miłości, skieruje wychowanków ku jakiejś rzeczywistości stworzonej lub ku sobie, głęboko ich w ten sposób deformując.
    • Wychowanie, jeśli ma być skuteczne, musi rodzić podobne pragnienia i decyzje w wychowanku. Decyzja pójścia ku prawdzie i miłości oznacza zawsze przesuwanie ciężaru swego życia poza siebie, ku innym ludziom i ku Bogu. Jeśliby wychowawca wyposażał swego wychowanka w różne życiowe umiejętności i sprawności, a pozwoliłby mu tkwić w egocentryzmie, wyrządziłby mu krzywdę.

    I. POJĘCIE WYCHOWANIA W ZAŁOŻENIACH PEDAGOGICZNYCH SIÓSTR ZMARTWYCHWSTANEK.


    Wychowanie jest procesem, zmierzającym do takiego ukształtowania wychowanka, by odkrył on prawdę o Bożej Miłości i umiał na nią odpowiedzieć; by zrozumiał Boży plan wobec siebie i pozwolił prowadzić się Słowu Boga; by odnalazł swoje miejsce wśród innych ludzi w świecie i w Kościele i by umiał im służyć; by był dobrym chrześcijaninem i obywatelem.
    Wychowanie jest służbą, która ma pomóc wychowankowi w jego rozwoju, tj. w procesie poznawania siebie, drugiego człowieka, świata i Boga; a także w procesie przemiany siebie czyli tworzenia nowego człowieka według myśli Bożej oraz w rozpoznaniu swego powołania życiowego.
    Wychowanie jest dzieleniem się umiłowaniem Prawdy i Miłości, która powoduje w wychowanku pragnienie i decyzję pójścia ku PRAWDZIE i MIŁOŚCI.


    II. CELE WYCHOWANIA


    Wychowanie prowadzi do:
    • rozwijania wartości ewangelicznych tak w życiu osobistym, jak i w społeczności szkolnej
    • kształtowania postaw moralnych funkcjonujących w katolickiej wspólnocie wierzących
    • formowania świadomości przynależności do Kościoła i do społeczeństwa
    • spotkania z Chrystusem
    • rozwijania talentów, jakimi Bóg indywidualnie obdarował każdego wychowanka
    • uczenia spoglądania w przyszłość z wiarą, nadzieją i odwagą
    • przyswojenia i integrowania z życiem wiary, wiedzy, umiejętności i postaw, co pomoże wychowankom jako odpowiedzialnym obywatelom efektywnie funkcjonować w Kościele i w zmieniającym się świecie
    • samowychowania i krytycznej oceny siebie oraz do pracy nad sobą
    • odpowiedzialności za własny wzrost
    • szacunku dla wartości intelektualnych i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość
    • kształtowania postawy zrozumienia, szacunku i uznania wartości innych kultur
    • formowania świadomości obowiązku życia w harmonii z całym stworzeniem
    • inspirowania twórczości we wspólnocie szkolnej
    • przeciwdziałania narkomanii i alkoholizmowi
    • ochrony przed negatywnym wpływem mediów i sekt
    • życia we wspólnocie i dla wspólnoty, świadomego uczestnictwa w życiu społecznym; podejmowania zadań i odpowiedzialności w rodzinie, społeczności lokalnej, w Kościele, w ojczyźnie i w świecie.


    III. WYCHOWANIE INTEGRALNE


    Realizację powyższych celów zapewnia wychowanie integralne. Obejmuje ono wszystkie sfery osobowości człowieka i wszystkie aspekty życia. Wychowanie dotyczy zatem formowania intelektu, woli, serca i ciała; wartości; relacji międzyludzkich i relacji z Bogiem. Wychowanie integralne implikuje zatem określoną strukturę wychowania, a mianowicie:
    • wychowanie religijne i moralne
    • wychowanie do życia wartościami
    • wychowanie intelektu i woli
    • wychowanie emocjonalne
    • wychowanie estetyczne i kulturowe
    • wychowanie patriotyczne
    • wychowanie społeczne
    • wychowanie fizyczne


    1. Wychowanie religijne

      Zadania Środki
      • Wdrożenie do życia modlitwy, liturgii i życia sakramentalnego, do kształtowania więzi z Bogiem, uwzględniając w tym wielką rolę Maryi
      • Budzenie szacunku dla wartości duchowych
      • Kształtowanie umiejętności rozeznawania i podejmowania decyzji w duchu Ewangelii
      • Wychowanie przez ewangelizację i ewangelizacja przez wychowanie
      • Wychowanie do wspólnoty Kościoła
      • Wychowanie do ekumenizmu
      • Utwierdzanie świadomości przynależności do wspólnoty Ludu Bożego i zjednoczenia z Chrystusem w Chrzcie Świętym, co determinuje postawy, zachowania, metody pracy, styl kontaktów osobowych
      • Animowanie życia religijnego przez inicjowanie wspólnej modlitwy, uczestnictwo w życiu liturgicznym i sakramentalnym oraz nawiedzenie Najświętszego Sakramentu w kaplicy szkolnej
      • Rozpoczynanie i kończenie zajęć szkolnych wspólną modlitwą
      • Organizowanie w ramach Ośrodka Duszpasterskiego Młodzieży:
        • rekolekcji rocznych
        • dni skupienia
        • pielgrzymek oraz innych form pomocy duszpasterskiej
      • Stała opieka lub współpraca z kapłanem - kapelanem szkoły i spowiednikiem
      • Uczestnictwo w Eucharystii organizowanej w szkole
      • Udostępnienie wychowankom kaplicy szkolnej
      • Katecheza
      • Udostępnienie w widocznym dla wszystkich miejscu kalendarza liturgicznego i kształtowanie życia szkoły zgodnie z jego charakterem, udostępnienie bieżącej liturgii Słowa
      • Studium Biblii, historii Kościoła, podstaw teologii


    2. Wychowanie moralne

      Zadania Środki
      • Wychowanie sumienia
      • Wychowanie do pracy nad sobą, umiejętności krytycznej samooceny, pracy nad przemianą własnego charakteru, wyzwalania się z egoizmu, odwagi do stawania w prawdzie o sobie
      • Wychowanie do dobroci
      • Wychowanie do postawy pokory, ofiary i służby oraz innych wartości ewangelicznych
      • Wychowanie do prawdy i uczciwości
      • Wychowanie do pracy i odpowiedzialności
      • Wychowanie do szacunku dla drugiego człowieka i świata jako dzieła Bożego
      • Wychowanie zmierzające do określenia własnej tożsamości i poczucia wewnętrznej integracji
      • Praktyka Sakramentu pojednania, nabożeństw pokutnych, pomocy w rachunku sumienia
      • Rozmowa, perswazja, przykład
      • Złożona ocena z zachowania uwzględniająca samoocenę i ocenę grupy rówieśniczej
      • Praktykowanie różnych form pomocy charytatywnej w otoczeniu szkoły
      • Praktykowanie pomocy koleżeńskiej w nauce
      • Włączanie do wspólnoty klasowej jednostek niepełnosprawnych celem szczególnego uwrażliwienia na nie wszystkich wychowanków
      • Racjonalny rozkład zajęć szkolnych i pozaszkolnych
      • Zlecanie samodzielnych zadań do wykonania i rozliczanie z nich
      • Stwarzanie sytuacji wymagających samookreślenia, np. w konfrontacji ze środowiskiem o innym światopoglądzie, wierze, kulturze lub w dyskusjach na te tematy np. po obejrzeniu filmów czy w wyniku zaobserwowanych zjawisk życia społecznego


    3. Wychowanie do życia wartościami

      Zadania Środki
      • Kształtowanie prawidłowych, obiektywnych sądów o ocen
      • Kształtowanie postawy roztropności
      • Kształtowanie sposobu rozeznawania rozumem wartości, które mają być najpierw zaakceptowane, potem przyswajane
      • Ukazywanie wielkich możliwości, a jednocześnie ograniczeń rozumu ludzkiego
      • Ukazywanie, że między wiarą i rozumem nie ma sprzeczności, rozum służy poznawaniu prawd wiary
      • Racjonalizacja procesu nauczania
      • Dyskusje kształcące obiektywizm, sztukę argumentacji, krytykę, sąd, ocenę (np. na lekcjach języka polskiego, historii, wiedzy o społeczeństwie)
      • Studium filozofii chrześcijańskiej, logiki, matematyki, gramatyki łacińskiej jako sztuki myślenia
      • Zapoznawanie z najnowszymi osiągnięciami techniki, wprowadzenie do szkoły nowoczesnych pomocy, multimediów
      • Nauczanie informatyki, kontrolowany dostęp do internetu, kółko informatyczne dla zainteresowanych
      • Ukazywanie sylwetek uczonych i filozofów, którzy byli (są) ludźmi wiary, szukanie autorytetów


    4. Wychowanie intelektu

      Zadania Środki
      • Wychowanie do samodzielnego wypowiadania swoich myśli, opinii i sądów
      • Wychowanie do krytycznej oceny sytuacji, opinii, poglądów
      • Kształtowanie umiejętności perspektywicznego myślenia i przewidywania
      • Wychowanie do celowego i świadomego działania
      • Kształtowanie umiejętności tworzenia wielkich syntez
      • Kształtowanie umiejętności rozwiązywania problemów intelektualnych
      • Rozwijanie umiejętności logicznego myślenia, przekazywanie gruntownej wiedzy oraz wdrażanie do samodzielnej pracy
      • Wszczepianie w umysły młodzieży idei: patriotycznych, religijnych i społecznych
      • Nauczanie problemowe
      • Wdrażanie do myślenia krytycznego, perspektywicznego, spokojnego, naukowego


    5. Wychowanie woli

      Zadania Środki
      • Wychowanie do ciągłego wysiłku przemiany siebie, do autoformacji
      • Wychowanie do umiejętności określania hierarchii zadań i wartości
      • Kształtowanie umiejętności gospodarowania czasem, organizacji pracy
      • Kształtowanie umiejętności zaangażowania się w służbie idei
      • Wychowanie do dokonywania samodzielnych wyborów
      • Związek między wolnością a prawem
      • Praktyka Sakramentu pojednania
      • Zachęcanie do niewielkich choćby ćwiczeń ascetycznych, umiejętności wyrzeczenia na rzecz innych
      • Tworzenie planów pracy klasy, poszczególnych uczniów, krótko- i długoterminowych i rozliczania z nich
      • Konsekwentne egzekwowanie zobowiązań uczniów (nie jest to równoznaczne ze stosowaniem kar i nagród)
      • Systematyczne sprawdzanie prac klasowych i domowych, wdrażanie do systematyczności
      • Zlecanie zadań kształtujących systematyczność i dojrzałość, wykorzystanie np. ćwiczeń słownikowych w nauczaniu języków obcych
      • Kształcenie odpowiedzialności przez zlecenie funkcji społecznych w klasie i w szkole
      • Trening sportowy jako sposób ćwiczeń woli
      • Troska o higienę i zdrowie jako element ćwiczeń woli


    6. Wychowanie emocjonalne

      Zadania Środki
      • Rozpoznawanie swoich uczuć, umiejętności panowania nad nimi i kierowania nimi
      • Kształtowanie równowagi emocjonalnej, umiejętności opanowywania nastrojów i humorów
      • Kształtowanie dojrzałego pojęcia miłości, która nie jest kwestią uczucia, lecz wyrazem postawy, woli zaangażowanej przez ofiarę i służbę w dobro drugiego człowieka
      • Kształtowanie wrażliwości oraz delikatności i subtelności reakcji, zachowań
      • Kształtowanie umiejętności współodczuwania, współczucia
      • Kierowanie uczuć ku wyższym wartościom, ku ideałom
      • Kształtowanie umiejętności emocjonalnego wzmacniania motywacji pracy
      • Wykorzystywanie uczuć w pracy nad doskonaleniem moralnym, nabywaniem cnót
      • Modyfikowanie uczuć polegające na pogłębianiu uczuć dodatnich przy jednoczesnym osłabianiu uczuć ujemnych i budzeniu nowych
      • Działanie integracyjne - lekcje wychowawcze, wycieczki, dni skupienia, wspólne uczestnictwo w kulturze
      • Rozwiązywanie problemów klasowych w obrębie własnego środowiska danej klasy
      • Przygotowywanie do życia w rodzinie uwzględniające przekaz wiedzy z zakresu psychologii
      • Wnikanie wychowawcy w sytuację rodzinną wychowanków i dostosowywanie działań w indywidualny sposób
      • Rozmowy uwrażliwiające wychowanków wzajemnie na siebie, uczące dostrzegać drugiego człowieka
      • Praca w kołach zainteresowań rozwijających i kształcących zamiłowania
      • Nagradzanie jako wzmacnianie pozytywnej motywacji
      • Ukazywanie pozytywnych wzorców osobowych w rzeczywistości współczesnej, historii i literaturze
      • Prezentowanie ideałów narodowych, religijnych i społecznych


    7. Wychowanie estetyczne i kulturowe

      Zadania Środki
      • Ukazywanie związków między pięknem i dobrem, estetyką i etyką
      • Kształtowanie wrażliwości estetycznej
      • Wprowadzenie w dziedzictwo kultury
      • Odkrywanie piękna przyrody i świata jako dzieła Bożego, ukazywanie kontemplacji piękna jako środka prowadzącego do Boga, ukazywanie piękna liturgii, sztuki, muzyki, architektury sakralnej
      • Ewangelizowanie kultury
      • Kształtowanie umiejętności wypowiedzi publicznej
      • Wyzwalanie i kształtowanie zdolności twórczych
      • Zapoznanie z zasadami retoryki
      • Kształtowanie gustu, smaku, zainteresowań
      • Kształtowanie wyobraźni
      • Wychowanie do zachowań estetycznych, estetycznej organizacji przestrzeni, środowiska, troski o piękno najbliższego otoczenia, domu, szkoły, miejsca pracy, własnego wyglądu, stroju
      • Ukazywanie moralnego piękna bohaterów historycznych i literackich, świętych oraz przesłania wielkiej literatury
      • Systematyczne i stosowne do wieku zapoznawanie z dziedzictwem kultury na lekcjach języka polskiego, historii, historii sztuki, w czasie lekcji muzealnych, wycieczek
      • Uczestnictwo w kulturze - zaplanowana edukacja teatralna, muzyczna (koncerty), artystyczna (wystawy)
      • Troska o piękno ojczystego języka
      • Ukazywanie aspektów sakralnych kultury, zwłaszcza w czasie wycieczek (architektura, sztuka)
      • Udostępnienie dobrze zaopatrzonej w różnorodne wydawnictwa biblioteki szkolnej, troska o rozwój czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, przywrócenie prymatu książki jako środka kształtującego wyobraźnię
      • Zaplanowana turystyka krajowa i zagraniczna - poznawanie kultury innych krajów i narodów
      • Zajęcia wyzwalające możliwości twórcze, lekcje wychowania plastycznego i koło plastyczne, modelarskie, koło informatyczne
      • Teatr szkolny
      • Stwarzanie możliwości słuchania muzyki klasycznej jako środka szczególnego budzenia wrażliwości estetycznej (dostosowanie repertuaru do wieku wychowanków)
      • Chór szkolny
      • Stwarzanie możliwości nauki gry na instrumentach na lekcjach wychowania muzycznego i zajęciach pozalekcyjnych
      • Nauka tańca
      • Umiejętne (wybiórcze) korzystanie z przekazów medialnych (video, film, internet), które często paraliżują wyobraźnię lub proponują negatywne wzorce i zachowania
      • Troska o estetyczne przeżycie liturgii (przygotowanie liturgii, wystroju pomieszczenia, szat liturgicznych, muzyki i śpiewu, staranny przekaz słowa, itd.)
      • Strój szkolny codzienny i świąteczny, kształtowanie poczucia odpowiedniego wyglądu stosownie do sytuacji, pory dnia, zajęcia, towarzystwa
      • Troska o estetykę postawy i gestów
      • Troska o pomieszczenia szkolne i wykorzystanie ich zgodnie z przeznaczeniem


    8. Wychowanie patriotyczne

      Zadania Środki
      • Pogłębianie i umacnianie w uczniach świadomości narodowej
      • Kształtowanie szacunku i miłości do narodowego dziedzictwa, wartości, kultury narodowej, historii, literatury, języka, bohaterów narodowych
      • Przekazywanie i pielęgnowanie tradycji narodowych oraz budzenie entuzjazmu dla wszystkiego, co było i jest wielkie w narodzie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec Ojczyzny
      • Praca nad wykorzenieniem wad narodowych
      • Kultywowanie tradycji narodowych, poznawanie ziemi ojczystej i kultury narodu oraz wspominanie bohaterów narodowych
      • Szczególne akcentowanie rocznic patriotycznych, między innymi:
        • Odzyskania Niepodległości (11 XI 1918)
        • Komisji Edukacji Narodowej (14 X 1773)
        • Konstytucji 3 Maja (3 V 1791)
        • Powstania Wielkopolskiego (27 XII 1918)
        • Poznańskiego Czerwca (28 VI 1956)
      • Organizowanie wycieczek, które odgrywają istotną rolę w procesie poznawania ziemi ojczystej i kultury narodu
      • Zwrócenie szczególnej uwagi na wychowanie patriotyczne w nauczaniu historii i literatury ojczystej:
        • podczas lekcji historii akcentowanie patrzenia na wydarzenia jako na zjawiska życiowe łączenie teraźniejszości z przyszłością przez logiczne wiązanie faktów, podkreślanie ich związków przyczynowych oraz zachowanie ciągłości historycznej
        • podczas lekcji języka polskiego budzenie w uczniach ducha obywatelskiego i formowanie sumienia społecznego poprzez ukazywanie związku zachodzącego pomiędzy literaturą ojczystą a dziejami ojczystymi
      • Lekcje języka polskiego, historii, katechezy, historii sztuki, geografii
      • Troska o czystość i poprawność języka polskiego
      • Ukazywanie bohaterów narodowych
      • Starannie dobrany kanon lektur szkolnych, odzwierciedlający wartości narodowej kultury
      • Modlitwa za ojczyznę


    9. Wychowanie społeczne

      Zadania Środki
      • Wychowanie do poczucia odpowiedzialności za innych, za środowisko, wspólnotę, szkołę, małą i wielką ojczyznę
      • Wychowanie do postawy szacunku i tolerancji
      • Kształtowanie postawy otwarcia się na drugich
      • Wychowanie do samorządności
      • Uczenie wspólnej refleksji na temat problemów współczesnego świata i wdrażanie do twórczego zaangażowania w przemianę rzeczywistości
      • Uwrażliwianie i zachęcanie do działań na rzecz ubogich, niepełnosprawnych, odrzuconych
      • Formacja liderów
      • Zapobieganie patologii społecznej, podejmowanie działań prewencyjnych
      • Kształcenie przyjaźni
      • Wychowanie do życia w rodzinie
      • Udział w działalności szkoły samorządów uczniowskich: szkolnego i klasowych działających na podstawie własnych statutów
      • Działalność samorządów:
        • wychowanie do odpowiedzialności za dobro wspólne,
        • wychowanie do utrzymania karności i dyscypliny w szkole i poza nią,
        • wychowanie do odpowiedzialnej samodzielności w podejmowaniu inicjatywy i w realizowaniu zamierzonych działań.
      • Lekcje wiedzy o społeczeństwie i historii, języka polskiego, biologii i geografii (aspekt ekologii) oraz wychowania do życia w rodzinie
      • Redagowanie gazety szkolnej
      • Zapewnienie dostępu do prasy i kierowanie przez wychowawców jej wyborem i lekturą
      • Działanie służebne na rzecz środowiska lokalnego
      • Uczestnictwo w parlamencie młodzieży
      • Uczestnictwo w różnorodnych spotkaniach międzyszkolnych
      • Działalność grupy pomocy charytatywnej bądź podejmowanie działań charytatywnych w szczególnych okresach, np. przed świętami
      • Nauka języków obcych jako ważnych środków komunikacji społecznej


    10. Wychowanie fizyczne

      Zadania Środki
      • Troska o zdrowie i rozwój fizyczny
      • Troska o higienę i bezpieczeństwo
      • Profilaktyka zdrowotna i rehabilitacja, działania korekcyjne
      • Stworzenie możliwości szlachetnego sportowego współzawodnictwa, wykorzystanie moralnych aspektów sportu
      • Troska o poznanie zasad funkcjonowania własnego organizmu
      • Popularyzowanie idei olimpijskiej
      • Lekcje wychowania fizycznego prowadzone zgodnie z programem dla określonego wieku
      • Działalność szkolnego koła sportowego
      • Gimnastyka korekcyjna
      • Uczestnictwo w szkolnych i międzyszkolnych zawodach sportowych
      • Zapewnienie odpowiedniego sprzętu sportowego
      • Szczególna troska o dzieci chore, dobre poinformowanie zespołu pedagogicznego o trwałych schorzeniach lub wadach rozwojowych wychowanków i przygotowanie do udzielenia ewentualnej pomocy
      • Lekcje przygotowania do życia w rodzinie uwzględniające aspekt samoobserwacji organizmu
      • Szkolenie sanitarne uczniów
      • Racjonalna turystyka (także organizowanie sobotnich rajdów pieszych lub rowerowych)
      • Wykorzystanie form stosowanych w harcerstwie
      • Troska o higienę pracy (pomieszczeń szkolnych, organizacji czasu pracy)
      • Prelekcje i pogadanki organizowane w ramach godzin wychowawczych dotyczące szkodliwości uzależnień, źle pojętej bioenergoterapii, homeopatii itp.
      • Przestrzeganie zasad BHP, przeszkolenie wszystkich pracowników szkoły w zakresie BHP, systematycznie przeprowadzana kontrola zabezpieczeń urządzeń i pomieszczeń


    IV. FORMY ORGANIZACYJNE PROCESU WYCHOWANIA

    Proces wychowania realizowany jest nie tylko w ramach zajęć dydaktycznych. Istnieje wiele jeszcze innych możliwości rozszerzania wpływu wychowawczego. Celowi temu służą uroczystości szkolne i rocznice patriotyczne, praca w zespołach, wycieczki, pielgrzymki, obozy, sport i rekreacja, działalność Wspólnoty Młodzieży Zmartwychwstańskiej ODRODZENIE.

    1. Uroczystości i rocznice patriotyczne obchodzone w sposób uroczysty w szkole:

        1.1. Uroczystości szkolne:
        • Rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego (przebiegają zgodnie z ceremoniałem szkolnym, przygotowują je uczniowie klas wyznaczonych przez Radę Pedagogiczną)
        • Opłatek (uczniowie i nauczyciele spotykają się na opłatku w pierwszych dniach po przerwie świątecznej Bożego Narodzenia)
        • Dzień Patrona Szkoły (25 marzec)
        • Immatrykulacja
        • Pożegnanie absolwentów
        • Dzień Dyrektorski
        • Dzień Komisji Edukacji Narodowej

        1.2. Praca w zespołach:
        W ramach Uczniowskiego Samorządu Szkolnego oraz Samorządów Klasowych funkcjonują następujące zespoły:
        • Zespół pomocy Koleżeńskiej
        • Zespół Organizowania Imprez
        • Zespół Redakcyjno - Dekoracyjny
        • Zespół Porządkowy

        1.3. Samorząd Szkolny:
        • sposób powoływania Zespołów Samorządu Szkolnego określa Statut Samorządu Uczniowskiego,
        • poszczególne Zespoły opracowują regulamin własnej działalności, określający cel działalności Zespołu, metody pracy Zespołu, formy organizacyjne działalności Zespołu oraz plan pracy Zespołu na cały rok,
        • regulaminy pracy Zespołów zostają zatwierdzone przez Dyrektora Szkoły.

        1.4. Samorządy klasowe:
        • Zespoły klasowe zostają powołane we wrześniu na pierwszej godzinie wychowawczej,
        • poszczególne Zespoły opracowują regulamin własnej działalności określający cel działalności Zespołu, metody pracy Zespołu, formy organizacyjne działalności Zespołu oraz plan pracy Zespołu na cały rok,
        • regulaminy pracy Zespołów klasowych zatwierdza wychowawca klasy i kopię regulaminów Zespołów klasowych przekazuje Dyrektorowi Szkoły.

        1.5. Wycieczki
        Nieoceniony wymiar wychowawczy obok aspektu dydaktycznego mają wycieczki szkolne. Wychowują do samodzielności, współodpowiedzialności, podporządkowania się regułom i poleceniom, rozwijają zmysł organizacyjny i uspołeczniają.
        • Zezwolenie na organizowanie wycieczek wydaje Dyrektor Szkoły. Podstawą do wydania zezwolenia jest wcześniejsze umieszczenie wycieczki w planie dydaktyczno - wychowawczym szkoły i w kalendarium roku szkolnego, przedstawienie celu i programu wycieczki, preliminarza oraz listy uczestników, potwierdzenia noclegów itp.
        • Wycieczki szkolne, organizowane w czasie trwania roku szkolnego są rozumiane jako wędrówki śladami polskimi, np. Krasińskiego i Świętochowskiego po ziemi ciechanowskiej (Opiniogóra i Gołotczyzna), powstania styczniowego w Warszawie, Piastów w Wielkopolsce, Sienkiewicza i Żeromskiego do Oblęgorka i Kielc itd.
        • Wycieczki przedmiotowe (kilkugodzinne lub jednodniowe) wiążą się z określonym celem dydaktyczno - wychowawczym (zwiedzanie wystawy, zakładu pracy, uczelni itp.). Za organizację i przebieg tej wycieczki pełną odpowiedzialność ponosi nauczyciel przedmiotu.
        • Każda wycieczka przed wyjazdem winna być starannie przygotowana merytorycznie i organizacyjnie (znajomość celu wycieczki, opis wartości poznawczych: historii, kultury i przyrody regionu, który ma być obiektem zwiedzania; wspólne z uczniami ustalenie rozkładu dnia, reguł i norm jakim należy się przyporządkować, planowane formy wypoczynku itp.).
        • W wycieczce nie może brać udziału uczeń zawieszony w prawach ucznia lub mający ocenę niedostateczną i sprawiający kłopoty wychowawcze.
        • Podczas pobytu na wycieczce każdy dzień rozpoczyna się i kończy wspólną modlitwą, w niedzielę cała wspólnota uczestniczy we Mszy Św., posiłki rozpoczynane są i kończone wspólnie, we wszystkich przypadkach obowiązuje punktualność.
        • Po powrocie z wycieczki przeprowadzana jest refleksja na temat osiągnięcia celów wycieczki, ocena wycieczki i formułowanie wniosków.

        1.6. Pielgrzymki
        Program wychowawczy Liceum uwzględnia także możliwość organizowania pielgrzymek zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Na ten cel przeznacza się wakacje letnie.
        Pielgrzymka oprócz zwiedzania, zaspokojenia ciekawości, rozszerzenia wiedzy historycznej, geograficznej i przyrodniczej oraz rekreacji - co jest przede wszystkim celem wycieczek - stawia na pierwszym miejscu świadomą ofiarę połączoną z trudem pielgrzymim i modlitwą, udział w sakramentach świętych i słuchanie Słowa Bożego.

        1.7. Obozy
        W programie wychowawczym szkoły przewiduje się również organizowanie obozów:
        • integracyjno - rekolekcyjnego
          Jest on organizowany (jeżeli pozwalają na to warunki) w miesiącu wrześniu dla uczniów klas pierwszych. Biorą w nim udział uczniowie, wychowawca klasy i Dyrektor Szkoły. Celem obozu integracyjno - rekolekcyjnego jest doświadczenie wspólnoty wiary.
        • językowego
          Jego celem jest pogłębianie znajomości nauczanego w szkole języka obcego. Obóz językowy może być zorganizowany w ciągu roku szkolnego, jak i podczas wakacji. Jeżeli obóz językowy odbywa się w czasie trwania zajęć szkolnych, biorą w nim udział uczniowie, którzy z innych przedmiotów nie mają oceny niedostatecznej.
        • rekolekcyjno - wypoczynkowego
          "Wakacje z Bogiem" organizowane są podczas letnich wakacji lub w czasie przerwy semestralnej zimowej. Oprócz wypoczynku fizycznego "Wakacje z Bogiem" zapewniają młodzieży także możliwość pogłębienia życia duchowego.

        1.8. Sport i rekreacja
        Rozwijają wśród młodzieży zdrową ambicję, przejawiającą się we współzawodnictwie, poczuciu odpowiedzialności moralnej, zdyscyplinowaniu, koleżeńskości.
        Liceum będzie dążyć do uformowania spośród uczniów drużyny sportowej, która może się rozwijać w zakresie wybranej przez siebie dyscypliny sportu.
        Prezencja, kultura bycia i kształtowanie odpowiednich relacji interpersonalnych domaga się, by w zakres programu wychowania wchodziły także lekcje rytmiki i nauka tańca towarzyskiego.

        1.9. Wspólnota Młodzieży Zmartwychwstańskiej ODRODZENIE
        • wspólnota ODRODZENIE działa wg własnego statutu
        • we wspólnocie tej mogą funkcjonować następujące sekcje:
          • liturgiczna
          • muzyczna
          • misyjna
          • kulturalno - artystyczna
          • sportowa
          • charytatywna
        • działalność pozalekcyjna uczniów może skupiać się w zespołach zainteresowań.


    V. METODY WYCHOWANIA


    Podobnie jak w procesie dydaktycznym skuteczność wychowania zależy od stosowanych metod. W związku z powyższym szkoła realizuje następujące metody wychowania: metoda świadectwa, metoda kontaktu osobistego, metoda ideału, metoda zaufania, metoda rozmowy w cztery oczy.

    1. Metoda świadectwa
      Wszyscy pracownicy szkoły dają świadectwo miłości Boga i bliźniego, przywiązania do Ojczyzny i zaangażowania społecznego, daleko wykraczające poza zasięg dobrze przeprowadzonej lekcji. Nauczyciel oddziałuje na ucznia "całym sobą". Jego ubiór, postawa zewnętrzna i kultura bycia przemawiają do uczniów bardziej niż słowa.

    2. Metoda kontaktu osobistego
      Pełna harmonijna formacja jest możliwa dzięki kontaktowi osobistemu nauczyciela z uczniami. Nauczyciel wykorzystuje różne okazje, by nawiązać kontakt z uczniami, służąc im również poza zajęciami lekcyjnymi swoją wiedzą i doświadczeniem.

    3. Metoda ideału
      Polega na ukazywaniu wartości i wychowanie do samodzielnego wyboru. Metoda ta zakłada akceptację przejawów samodzielności, a także wychowania do odważnego wypowiadania swych sądów oraz rozwijania umiejętności argumentowania i bronienia swego zdania. Wiąże się z tym konieczność budzenia wśród uczniów trwałych i mocnych przekonań (tylko takie argumenty są celowe, które płyną z przekonań).

    4. Metoda zaufania
      Współistnienie wymagań przy jednoczesnym daleko posuniętym zaufaniu. Zaufanie nie wyklucza dyscypliny, stawiania wymagań i egzekutywy. Zaufanie musi być obustronne. Dlatego szczególny nacisk jest położony w szkole na ściąganie. W naszym liceum traktuje się ściąganie jako złamanie zasady zaufania nauczyciela, jako kradzież stopnia i oszustwa koleżanek i kolegów. Zgodnie z powyższym w przypadku dwukrotnego złamania zasady zaufania uczeń zostaje zawieszony w prawach, a nawet może być usunięty ze szkoły.

    5. Metoda rozmowy w cztery oczy
      Rozwiązywanie nieporozumień i konfliktów osobowych za pośrednictwem rozmowy w cztery oczy. Uczeń ma prawo do poszanowania własnej godności i ochrony jej bez względu na osiągane wyniki w nauce. Ma również prawo do bycia życzliwie traktowanym. Wszelkie formy upokarzania ucznia są zabronione.

    6. Metoda aktywizacji
      • karta aktywności ucznia
        Wspólnoty nie można budować bez osobistego zaangażowania każdego z jej członków. Karta aktywności jest sposobem monitorowania i zachętą do takiego zaangażowania. Liczy się zaangażowanie w pracę samorządu, w przygotowanie wycieczek i uroczystości szkolnych, w promocję szkoły, pomoc słabszemu koledze w przygotowaniu się do klasówki, pracy kontrolnej itp.: nawiązanie kontaktu z domem dziecka lub innym ośrodkiem pomocy społecznej. Stan karty aktywności ma bezpośrednie przełożenie na ocenę z zachowania. Do karty aktywności mają zastosowanie przepisy zawarte w Przewodniku Ucznia (trzy adnotacje zmazują pochwały jakie uczeń otrzymał).

    * * * * * * *

    W zamyśle naszym Liceum im. Matki Jadwigi Borzęckiej ma być szkołą, w której każdy uczeń jest ważny, zauważany i znany. Dlatego na poszczególnych poziomach nauczania nie przewiduje się więcej niż dwie lub trzy 20 - 24 osobowe klasy. Dzięki temu dyrektor i każdy z oddanych młodzieży nauczycieli będzie mógł znać każdego ucznia z imienia, nazwiska i z twarzy. Będzie mógł nawiązać z nim dialog, ponieważ tylko w dialogu może dokonywać się wychowanie.

    Program wychowawczy będzie skuteczny, jeżeli każdego roku poddawany będzie ocenie:
    1. na ile został zrealizowany w jego wymiarze ogólnym lub w tej części, w której został przyjęty na radzie pedagogicznej na początku roku szkolnego,
    2. w jakim stopniu jest aktualny w zmieniającej się sytuacji polskiego szkolnictwa.



    S. dr Eleonora Henschke
    Dyrektor Szkoły     

    Poznań, dnia 1 września 2002 r.