Aktualności

"Duch ludzki żyje prawdą i miłością. 
Stąd rodzi się także potrzeba Piękna."

Jan Paweł II

Rok szkolny 2005/2006 został ogłoszony w naszej szkole Rokiem Piękna.

Otwarcia Roku Piękna dokonała Siostra Dyrektor Eleonora Henschke podczas inauguracji nowego roku szkolnego. W swoim przemówieniu zapoznała nas z ideałami, jakie będziemy odkrywać wspólnie z naszymi wychowawcami i nauczycielami.

Pragnienie piękna w nas i wokół nas wyrażają uczniowie kl. IB Gimnazjum w swych pisemnych wypowiedziach "Chciałbym żyć w pięknym świecie". Wypowiedzi te są podsumowaniem pogadanek prowadzonych podczas godzin wychowawczych.

O rysach piękna wyciśniętych ręką Stwórcy na ludzkich sercach opowiada w swej pracy pt."Piękny człowiek" Kasia z klasy IB gimnazjum.

Podczas godzin wychowawczych,w Roku Piękna, dużo rozmawiamy na temat ubioru, mody, subkultury itp. W tym kontekście analizujemy również celowość obowiązujących w szkole zasad, które dotyczą ubioru ucznia. Poniżej prezentujemy kilka wypowiedzi na ten temat.

"Niech wszystko na tobie będzie szykowne i dobrze ułożone"
Analizę myśli św. Franciszka Salezego przeprowadziła Julia z klasy IB gimnazjum.

"CHCIAŁBYM ŻYĆ W PIĘKNYM ŚWIECIE"

Piękno towarzyszy ludziom od początku świata. Jest obecne w malarstwie literaturze, przyrodzie i przede wszystkim w nas. Chcę żyć w pięknym świecie, ponieważ ład i harmonia ma wpływ na naturę i sposób życia człowieka. Porządek świata zależy szczególnie od ludzi. Dlatego powinniśmy dbać aby otaczająca nas przyroda była nienaruszona nieprzemyślanymi działaniami człowieka. Przyroda wpływa na nasz styl życia, harmonię duszy i bezcenne zdrowie.

Ludzie także przejawiają piękno. Jest ono widoczne w naszej kulturze osobistej, zachowaniu, wysławianiu się i ubiorze. Naszym obowiązkiem jest troszczenie się o wyżej wymienione cechy.

Każdy naród ma swoją indywidualną kulturę, która rozszerza cenne wartości. Musimy pozwolić malarstwu, literaturze rozwijać się. Wszystko co nas otacza wpływa na nas. Aby żyć w pięknym świecie, muszę poprawić wiele rzeczy dotyczących sztuki, kultury, przyrody i mnie samej. Każdy musi nad tym pracować. Zdaniem Norwida "piękno jest po to, by zachwycało do pracy, praca, by się zmartwychwstało".

Natalia

Dla każdego z nas piękny świat oznacza coś innego. Jedni uważają, że to czystość i ład na naszej planecie - Ziemi. Drudzy, że to miejsca spokojne, gdzie mogą myśleć o swoich marzeniach i rozkoszować się cudami przyrody. Owszem wydaje mi się, że mają racje, ale ja bym jeszcze coś do tego dodała.

Dla mnie piękny świat to Ziemia pełna ludzkiego dobra i życzliwości, ciekawych i zadbanych miejsc oraz ciszy i spokoju. Wydaje mi się, że najważniejszą rzeczą w moim skojarzeniu z pięknem świata jest ludzkie dobro i życzliwość. Obecnie ludzie na świecie są dla siebie niedobrzy. Nie interesują się losem innych, nie pomagają sobie wzajemnie. Przecież na świecie jest tylu ludzi potrzebujących. Gdyby każdy z nas, choć minimalnie przyczynił się do pomocy innym to już świat stałby się piękniejszy. Przecież przyjemnie byłoby patrzeć na uśmiechnięte twarze przychodniów na ulicy. Gdyby nie było wojen. ciągłych kłótni, kradzieży to również ludzie mieliby więcej powodów do zadowolenia, co na pewno przyczyniłoby się do upiększenia naszego świata.

Jestem pewna, że gdyby nie gonitwa za pieniądzem ludzie więcej czasu poświęcaliby swoim dzieciom, które przecież coraz częściej wpadają w złe towarzystwo. Myślę że ten fakt przyczyniłby się do upiększenia świata w sensie wyglądu. Mniej malowano by na ścianach, śmiecono oraz niszczono różne budynki. Wydaje mi się również, że ludzie nie dbają o to co mają. Przecież ile jest nowych miejsc, które ludzie a szczególnie młodzież, zniszczyła. Uważam, że jest też wielu ludzi dobrych, którzy chcą zmienić świat na lepszy. Myślę, że każdy z nas powinien zastanowić się nad tym czy woli żyć w brzydocie, czy w pięknie.

Katarzyna

Bardzo lubię piękno, które może występować w ludziach, obrazach, słowach czy środowisku. Świat, który mnie otacza, niestety nie zawiera zbyt dużo piękna. Idąc ulicą słyszę jak ludzie, często też młodzi, używają brzydkich słów, w domach jest nieczysto i panuje chaos, a zielone tereny zamieniają się w wysypiska śmieci. Gdybym jednak mogła, zamieniłabym rzeczywistość, ponieważ chciałabym żyć w pięknym świecie. Bardzo ważną rolę odgrywaliby wtedy ludzie.

Bo tak naprawdę od nas zależy, jak wygląda otaczający nas świat. Powinniśmy zmieniać ludzi, którzy źle się zachowują. Zwracać im kulturalnie uwagę by np. nie używali brzydkich słów lub by śmieci wyrzucali do określonych pojemników. Chociaż najpierw tak naprawdę powinniśmy przemyśleć swoje zachowanie i zastanowić się czy my też nie przyczyniamy się do zmniejszenia piękna. Ja, jak już wcześniej wspominałam, chciałabym żyć w pięknym świecie. Dlatego też staram się je tworzyć gdzie to możliwe a także nakłaniać innych, byśmy wspólnie stworzyli świat - piękny świat, w którym ludzie będą życzliwi a środowisko zielone i zadbane.

Dominika

 

"PIĘKNY CZŁOWIEK"

Myślę, że piękny człowiek nie charakteryzuje się tylko tym, jaki jest z wyglądu, ale ważne jest też to, co ma głęboko w sercu. Do cech pięknego człowieka mogę zaliczyć: dobroć, szacunek, szczególnie do osób starszych, wrażliwość na ludzką krzywdę, prawidłowe zachowanie w danej sytuacji, sposób wysławiania się oraz skromność. Jestem pewna, że osoby, które charakteryzują się powyższymi cechami są bardzo lubiane, podziwiane oraz długo po swojej śmierci wspominane przez innych. Moim zdaniem ludzie najczęściej biorą sobie osoby piękne za autorytety. Obecnie na świecie właśnie takich osób jest niestety coraz mniej.

Jednym z pięknych ludzi był papież Jan Paweł II. Posiadał on wiele pozytywnych cech takich jak: silna wola, wyrozumiałość, miłosierdzie, mądrość... mogłabym tak wymieniać bez końca. jestem pełna podziwu, że Karol Wojtyła potrafił przebaczyć osobie, która do niego strzelała. Dowodem na to, że Jan Paweł II był pięknym człowiekiem jest fakt, iż poruszył on swoja śmiercią prawie cały świat. Sądzę, że nigdy nie zniknie on z naszych serc, a dla wielu z nas jest to autorytet i próbujemy iść jego śladami.

Uważam, że jedną z osób pięknych jest też św. Marcin, który potrafił przeciąć swój płaszcz i podzielić się nim z biednym człowiekiem. Ten fakt mówi o tym, że św. Marcin był bardzo wrażliwym, pomocnym człowiekiem, co przyczynia się do tego, iż był piękny wewnętrznie. Jestem też całkowicie przekonana, że św. Mikołaj z Miry, który otrzymał w spadku po rodzicach znacznie duży majątek i umiał podzielić się nim z ludźmi biednymi, również zalicza się do osób pięknych wewnętrznie. Obecnie wielu ludzi obchodzą tylko pieniądze i to czy czasem nie mają ich mniej od sąsiada, a to, że ludzie żyją w biedzie to już nie ich problem, niech sami sobie radzą.

Sadzę, że św. Jan Bosko też był pięknym człowiekiem. Bardzo cenił sobie młodzież, dlatego tworzył oratoria, szkoły wieczorowe dla młodych ludzi, którzy pracują. Bardzo podoba mi się jego sposób wychowywania młodych, mianowicie unikania surowych kar, co prowadziło do rozwijania ich w miłości, bez strachu.

Mogłabym wymieniać jeszcze wiele osób, które były piękne. Jak wynika z powyższego tekstu osoby, które wymieniłam niestety już nie żyją. Dlatego uważam, że każdy z nas powinien starać się zachowywać dobrze w każdej sytuacji oraz choć trochę interesować się losem innych ludzi. Ważne jest aby nie skupiać uwagi tylko na swoim wyglądzie zewnętrznym, lecz bardziej na to jacy jesteśmy wewnętrznie, po to aby świat nie zamienił się w ogarniające nas zło. Może dobrą drogą do bycia pięknym będzie aktywne uczestnictwo w akcji charytatywnej bądź chęć udzielenia najpotrzebniejszej pomocy osobom z naszego najbliższego otoczenia. Na pewno, jeśli dobrze się rozejrzymy, znajdziemy niejedną osobę, która potrzebuje naszego wsparcia. Chcąc jednak pomagać innym, musimy pamiętać żeby zawsze używać poprawnych słów, być skromnie i czysto ubranym oraz zachowywać się właściwie w każdej sytuacji, ponieważ bez tego nie staniemy się w pełni piękni.

Katarzyna z klasy IB gimnazjum

WYPOWIEDZI UCZNIÓW KLASY I B GIMNAZJUM 
NA TEMAT UBIORU, MODY I SUBKULTURY

"Uważam, że strój, który obowiązuje w naszej szkole jest bardzo istotny. Szczegółowo został on opisany w Przewodniku Ucznia i Rodziców. Jeszcze parę lat temu wymogi dotyczące sposobu ubierania się uczniów obowiązywały we wszystkich szkołach. Ubiór dziecka nie świadczy tylko o nim samym ale też o rodzicach czy szkole, do której uczęszcza. Obecnie w wielu szkołach przestano zwracać na to uwagę, a dzieci nieświadomie wstępują w świat nie zawsze estetycznej mody.

Myślę, że zasady dotyczące ubioru w naszej szkole są dobrym przygotowaniem nas do dorosłości, ponieważ już w młodym wieku nauczymy się rozróżniać rzeczy eleganckie i szykowne od ich przeciwności, dzięki czemu wybierzemy swój własny styl ubioru. Sądzę, że jeśli będziemy stosować się do regulaminu dotyczącego ubioru nie tylko w naszej szkole ale i poza nią oraz w przyszłości, będzie nam łatwiej załatwić wiele spraw, bo w końcu nasz wygląd świadczy o nas" - Kasia.

"O naszym wyglądzie w dużej mierze świadczy nasz strój. Dlatego powinien on być zawsze schludny i przyzwoity. Szkoła nie jest podwórkiem ani plażą. Nie wszyscy chcą oglądać gołe brzuchy i plecy u dziewcząt. Ostre kolory ubrań czasem drażnią nasze oczy. Strój galowy także powinien być odpowiednio dobrany. Jeansy nie są spodniami galowymi. Spódniczki powyżej kolan nadają się na dyskotekę a nie do szkoły, czy na ważną uroczystość. To jak się ubieramy ma też wpływ na nasze zdrowie.

Nasze naturalne włosy są najpiękniejsze, dlatego niestosownie jest je farbować i upiększać. Nasze włosy powinny być zawsze czyste i umyte.

Biżuteria i makijaż nie dodaje nam urody. Wręcz przeciwnie. Przez makijaż nie bedziemy piękniejsze. Mamy młodą i śliczną cerę a makijaż niszczy ją. Kobiety, które sa mocno wymalowane wyglądaja jak "lalki".

Dzięki zmianie obuwia szkoła jest czysta. A biała podeszwa nie rysuje podłóg. Tenisówki, które nosimy w szkole nie mogą służyć jako obuwie sportowe, bo jest to niehigieniczne. W czasie lekcji w-f noga się poci i dlatego trzeba zmienić obuwie" - Oliwia.

"Rodzice zawsze powtarzali mi, że trzeba mieć odpowiedni strój do określonej sytuacji. Kiedy wychodzimy do teatru lub uczestniczymy w ważnej uroczystości ubieramy się wizytowo. Kiedy odwiedzamy rodzinę czy koleżanki, kolegów, ubieramy się ładnie i skromnie. Do szkoły także trzeba się ubrać odpwiednio.

Uczniowie naszej szkoły posiadają wskazówki dotyczące ubioru do szkoły, umieszczone są one w Przewodniku Ucznia. Ten Przewodnik preferuje przyzwoity, schludny i skromny strój. Myślę, że wymienione w przewodniku Ucznia zasady są dobre i dzięki nim uczymy się ubierać odpowiednio nie tylko do szkoły, lecz na każdą okazję. W przyszłości np. do pracy, ponieważ szkoła dla młodzieży jest odpowiednikiem pracy dla dorosłych" - Natalia.

"Uważam, że słowa z Przewodnika Ucznia, dotyczące stroju, są słuszne ponieważ strój musi być czysty, by sprawiać lepsze wrażenie. Uważam też, że lepiej nie nosić szerokich spodni, ponieważ wtedy niewygodnie jest się poruszać i to śmiesznie. klamry, naszywane na nogawkach spodni kieszenie itp. sprawiają wrażenie nieładu i nieporządku. Spodnie standardowe są najlepsze, ponieważ wtedy wygląda się dobrze i symetrycznie.

Uważam, że na uroczystości nie należy ubierać glanów, ponieważ nie pasują one do lekkich , galowych spodni. Natomiast dżinsy są tylko strojem codziennym.

Nie należy zmieniać sobie fryzury poprzez stawianie włosów na żel lub farbowanie ich, ponieważ powinniśmy mieć włosy o takim układzie i kolorze z jakim się urodziliśmy, czyli takie, jakie dostaliśmy od Boga" - Jakub.

 


"Niech wszystko na tobie będzie szykowne i dobrze ułożone"

"Niech wszystko na tobie będzie szykowne 
i dobrze ułożone. 
Jest to lekceważenie dla tych, 
z którymi się przestaje, 
udawać się między nich 
w ubraniu obrażającem oczy. 
Z drugiej jednak strony 
wystrzegaj się wyszukiwania próżności,
chęci popisu i cudactw w stroju."
(św. Franciszek Salezy)

Jest to bardzo trafna wypowiedź dotycząca naszego ubioru. Uświadamia nam bowiem, że to jak jesteśmy ubrani jest bardzo ważne. Właśnie naszym wyglądem, naszym strojem wywieramy pierwsze wrażenie. Nie mam na myśli tylko sytuacji w której idziemy np. na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy. Gdy wsiadamy np. do zatłoczonego autobusu zwracamy uwagę na nasze otoczenie. Więc także i na ludzi, którzy znajdują się wokół nas.

Należy być ładnie i schludnie ubranym. Niektórzy mogliby pomyśleć, że mamy być ekstrawagancko ubrani. Myślę, że nikt nie lubi gdy np. w wymienionej wcześniej sytuacji, czyli w autobusie, osoba stojąca koło nas jest ubrana w ekstrawagancki sposób. Jednak należy nie przesadzać z modą. Taki wygląd może wręcz obrażać nasze oczy. Być szykownie i dobrze ubranym nie oznacza, że mamy kupować same markowe rzeczy a jeśli już takie nabędziemy, absolutnie nie należy się z tym afiszować!

Kiedy jeszcze raz przypomnę sobie sytuację, gdy jadę autobusem, zauważam, że wiele młodych dziewczyn ubiera bardzo skąpe ubrania. Taki widok na pewnoobraża nasze oczy!

Jednak to, że mamy być dobrze i schludnie ubrani nie polega wyłącznie na rzeczach jakie ubieramy. Chodzi także o to, że bardzo wiele kobiet, jak i młodych dziewczyn, maluje się. Przez malowanie się niszczymy wygląd jakim obdarzył nas Pan Bóg. Widok umalowanej osoby również może obrażać nasze oczy.

Niech więc wszystko na tobie będzie szykowne, schludne, świeże i dobrze ułożone. Swoim strojem i wyglądem wyrażamy swój stosunek do osoby, z którą obcujemy. Kiedyś, gdy dzieci chodziły do szkoły obowiązkowy był fartuszek bądź mundurek. W naszej szkole również istnieją kryteria, według których należy się ubierać. Nie ma niezdrowej rywalizacji. Idziemy do szkoły po to, aby się uczyć.

Nie bez powdu idziemy odświętnie, elegancko ubrani np. do teatru. Swoim strojem wyrażamy szacunek do aktorów występujących w sztuce. gdy idziemy do kościoła również ubieramy się elegancko, schludnie. Ubieramy się tak, ponieważ modlitwa, rozmowa z Panem Bogiem jest dla nas bardzo ważna. Kiedy idziemy na spotkanie z Panem Bogiem, chcemy jak najlepiej się prezentować.

Każda sytuacja wymusza w jaki sposób mamy się ubierać. Inaczej zachowujemy się gdy jesteśmy w dresie a inaczej w eleganckim stroju. Przede wszystkim należy ubierać się stosownie do sytuacji.

Julia z klasy I B gimnazjum.


"Więcej Piękna w nas i wokół nas" 

Drodzy Rodzice, Nauczyciele, pozostali pracownicy szkoły oraz Uczniowie !

Zamykając Rok Samorządności (2004/2005) otwieram kolejny Rok Szkolny (2005/2006), poświęcony estetyce, czyli Pięknu.

Rok estetyki ma być rokiem tworzenia piękna w sobie i w otoczeniu, przeżywania piękna i kontemplowania go.

Piękno od wieków budziło zainteresowanie filozofów. dla jednych ma ono wymiar subiektywny, dla drugich piękno stanowi rzeczywisty wymiar bytów. Odwołując się do filozofii chrześcijańskiej warto wymienić dwóch przedstawicieli tego nurtu, św. Augustyna (IV w.) i św. Tomasza z Akwinu (XII w. )

Święty Augustyn określa piękno jako jasność i blask harmonii i porządku. Istotą piękna jest w jego ujęciu harmonia i porządek. Źródłem zaś piękna jest sam Stwórca.

Podobnie podchodzi do piękna święty Tomasz z Akwinu. "Piękno Boskie - pisze on - jest przyczyną istnienia wszystkiego, co jest". Warto zauważyć, że wychowanie estetyczne, czyli uczenie się rozumienia i cenienia piękna, pragnienia piękna, tęsknoty za pięknem, szukania go i znalezienia, ukochania i wcielania piękna w życie, ma ścisły związek z wychowaniem moralnym i religijnym.

Wychowanie estetyczne bowiem ma rozbudzać wrażliwość na piękno prawdy i dobra. W tym kontekście słuszne jest przekonanie, że dziecko, które może spokojnie kontemplować przedmiot piękny, jest lepiej przygotowane do oceniania uczynków ludzkich ze stanowiska moralnego.

Piękno znajduje swój wyraz także w liturgii Kościoła, w muzyce organów, w chorale gregoriańskim, w ludowych pieśniach religijnych, w światłach ołtarza, w architekturze świątyń i w sztuce religijnej.

Życzę, by Rok Piękna pomógł naszym uczniom i każdemu z nas wcielać w życie codzienne, i to we wszystkich jego wymiarach, piękno. A głos ziemi rodzinnej niech nas inspiruje do kroczenia drogą piękna. Do takiego bowiem życia zaprasza nas Zygmunt Krasiński słowami: "Ukochaj młodzieży nie tylko piękno, nie tylko sztukę ale i tych, którym ta sztuka będzie czarem życia, ukochaj piękno tak silnie, by je umieć wpleść w szarzyznę życia i obowiązku, by z tego życia utworzyć jeden wielki poemat duszy kroczącej drogą piękna ku Bogu."

"Bądź wiecznym pięknem w wiecznym życia boju."

s. dr Eleonora Henschke
Dyrektor Szkoły

Poznań, dnia 22 sierpnia 2005

Cytaty: za s. B. Żulińską, Ku Zmartwychwstaniu, 1950 Rok Jubileuszowy Wydawnictwo Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, rozdział 7, Wychowanie estetyczne, s 603-639.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł