Program do realizacji na godzinach wychowawczych w roku szkolnym 2014/2015
dla Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego

Program Wychowawczy Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Matki Jadwigi Borzęckiej w Poznaniu

I. Pojęcie wychowania w założeniach pedagogicznych Sióstr Zmartwychwstanek

II. Cele wychowania

III. Wychowanie integralne

IV. Formy organizacyjne procesu wychowania

V. Metody Wychowania

WPROWADZENIE

W programach szkolnych, które kładły nacisk na dydaktykę, zbyt mało uwagi poświęcono wychowaniu. W ostatnim zaś dziesięcioleciu, gdy szkoła została już uwolniona od zaprogramowanej indoktrynizacji, pozostał chaos z powodu różnorodnych koncepcji, które niejednokrotnie skłaniają ku liberalizmowi. Wśród ścierających się różnorodnych modeli kulturowych młodemu człowiekowi coraz trudniej znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące wartości i sensu życia oraz własnej tożsamości. Kryzys władzy, autorytetów, rodziny, zagrożenie ze strony sekt, grup nieformalnych, stanowi wyzwanie dla szkoły katolickiej.

Przed nami jawią się pytania:

• jak wychowywać w XXI wieku?
• czy można czerpać wzorce z przeszłości?
• na ile są one sprawdzalne we współczesnej rzeczywistości?

  Odpowiedź jest jedna - wszystko, co odwołuje się do Ewangelii i wartości z niej wynikających, nie lęka się próby czasu. Szkoła nasza ma do czego się odwołać. Dziedziczy bowiem tradycję pedagogiczną Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, które zostało powołane do pracy dydaktyczno-wychowawczej i która zdała już egzamin. Zgromadzenie, które rozwijało swoją działalność w dwudziestoleciu międzywojennym, potrafiło odpowiedzieć na znaki czasu i tworzyć własny system wychowania, który zakładał realizację celów i zadań zgodnych z duchem czasu. Można zatem mieć nadzieję, że szkoła nasza, odwołując się do tradycji wychowawczej Zgromadzenia, także odpowie na oczekiwania współczesnego społeczeństwa.

  Wychowanie odwołujące się do Ewangelii i wartości z niej wynikających rodzi kilka konsekwencji:
  • Nauczyciel musi sam rozpoznać, co jest PRAWDĄ i MIŁOŚCIĄ. Jeśli jest rozchwiany aksjologicznie, połowicznie szczery (czyli nieszczery) w swoich poszukiwaniach, sprowadza uczniów na manowce.
  • Nauczyciel musi pokochać prawdę i miłość, czyli nieustannie siebie przekraczać ku innym. Jeśli nie jest zakochany w prawdzie i miłości, skieruje wychowanków ku jakiejś rzeczywistości stworzonej lub ku sobie, głęboko ich w ten sposób deformując.
  • Wychowanie, jeśli ma być skuteczne, musi rodzić podobne pragnienia i decyzje w wychowanku. Decyzja pójścia ku prawdzie i miłości oznacza zawsze przesuwanie ciężaru swego życia poza siebie, ku innym ludziom i ku Bogu. Jeśliby wychowawca wyposażał swego wychowanka w różne życiowe umiejętności i sprawności, a pozwoliłby mu tkwić w egocentryzmie, wyrządziłby mu krzywdę.
  <font=+1>
  I. POJĘCIE WYCHOWANIA W ZAŁOŻENIACH PEDAGOGICZNYCH SIÓSTR ZMARTWYCHWSTANEK.
  
  Wychowanie jest procesem, zmierzającym do takiego ukształtowania wychowanka, by odkrył on prawdę o Bożej Miłości i umiał na nią odpowiedzieć; by zrozumiał Boży plan wobec siebie i pozwolił prowadzić się Słowu Boga; by odnalazł swoje miejsce wśród innych ludzi w świecie i w Kościele i by umiał im służyć; by był dobrym chrześcijaninem i obywatelem.
  Wychowanie jest służbą, która ma pomóc wychowankowi w jego rozwoju, tj. w procesie poznawania siebie, drugiego człowieka, świata i Boga; a także w procesie przemiany siebie czyli tworzenia nowego człowieka według myśli Bożej oraz w rozpoznaniu swego powołania życiowego.
  Wychowanie jest dzieleniem się umiłowaniem Prawdy i Miłości, która powoduje w wychowanku pragnienie i decyzję pójścia ku PRAWDZIE i MIŁOŚCI. <font=+1>
  
  
  II. CELE WYCHOWANIA
  
  Wychowanie prowadzi do:
  • rozwijania wartości ewangelicznych tak w życiu osobistym, jak i w społeczności szkolnej
  • kształtowania postaw moralnych funkcjonujących w katolickiej wspólnocie wierzących
  • formowania świadomości przynależności do Kościoła i do społeczeństwa
  • spotkania z Chrystusem
  • rozwijania talentów, jakimi Bóg indywidualnie obdarował każdego wychowanka
  • uczenia spoglądania w przyszłość z wiarą, nadzieją i odwagą
  • przyswojenia i integrowania z życiem wiary, wiedzy, umiejętności i postaw, co pomoże wychowankom jako odpowiedzialnym obywatelom efektywnie funkcjonować w Kościele i w zmieniającym się świecie
  • samowychowania i krytycznej oceny siebie oraz do pracy nad sobą
  • odpowiedzialności za własny wzrost
  • szacunku dla wartości intelektualnych i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość
  • kształtowania postawy zrozumienia, szacunku i uznania wartości innych kultur
  • formowania świadomości obowiązku życia w harmonii z całym stworzeniem
  • inspirowania twórczości we wspólnocie szkolnej
  • przeciwdziałania narkomanii i alkoholizmowi
  • ochrony przed negatywnym wpływem mediów i sekt
  • życia we wspólnocie i dla wspólnoty, świadomego uczestnictwa w życiu społecznym; podejmowania zadań i odpowiedzialności w rodzinie, społeczności lokalnej, w Kościele, w ojczyźnie i w świecie.
  <font=+1>
  
  III. WYCHOWANIE INTEGRALNE
  
  Realizację powyższych celów zapewnia wychowanie integralne. Obejmuje ono wszystkie sfery osobowości człowieka i wszystkie aspekty życia. Wychowanie dotyczy zatem formowania intelektu, woli, serca i ciała; wartości; relacji międzyludzkich i relacji z Bogiem. Wychowanie integralne implikuje zatem określoną strukturę wychowania, a mianowicie:
  • wychowanie religijne i moralne
  • wychowanie do życia wartościami
  • wychowanie intelektu i woli
  • wychowanie emocjonalne
  • wychowanie estetyczne i kulturowe
  • wychowanie patriotyczne
  • wychowanie społeczne
  • wychowanie fizyczne
  
  
  
  1. Wychowanie religijne
     
     

     Zadania

     Środki

     Wdrożenie do życia modlitwy, liturgii i życia sakramentalnego, do kształtowania więzi z Bogiem, uwzględniając w tym wielką rolę Maryi Budzenie szacunku dla wartości duchowych Kształtowanie umiejętności rozeznawania i podejmowania decyzji w duchu Ewangelii Wychowanie przez ewangelizację i ewangelizacja przez wychowanie Wychowanie do wspólnoty Kościoła Wychowanie do ekumenizmu

     Utwierdzanie świadomości przynależności do wspólnoty Ludu Bożego i zjednoczenia z Chrystusem w Chrzcie Świętym, co determinuje postawy, zachowania, metody pracy, styl kontaktów osobowych Animowanie życia religijnego przez inicjowanie wspólnej modlitwy, uczestnictwo w życiu liturgicznym i sakramentalnym oraz nawiedzenie Najświętszego Sakramentu w kaplicy szkolnej Rozpoczynanie i kończenie zajęć szkolnych wspólną modlitwą Organizowanie w ramach Ośrodka Duszpasterskiego Młodzieży: rekolekcji rocznych dni skupienia pielgrzymek oraz innych form pomocy duszpasterskiej Stała opieka lub współpraca z kapłanem - kapelanem szkoły i spowiednikiem Uczestnictwo w Eucharystii organizowanej w szkole Udostępnienie wychowankom kaplicy szkolnej Katecheza Udostępnienie w widocznym dla wszystkich miejscu kalendarza liturgicznego i kształtowanie życia szkoły zgodnie z jego charakterem, udostępnienie bieżącej liturgii Słowa Studium Biblii, historii Kościoła, podstaw teologii

     
      
  2. Wychowanie moralne
     
     

     Zadania

     Środki

     Wychowanie sumienia Wychowanie do pracy nad sobą, umiejętności krytycznej samooceny, pracy nad przemianą własnego charakteru, wyzwalania się z egoizmu, odwagi do stawania w prawdzie o sobie Wychowanie do dobroci Wychowanie do postawy pokory, ofiary i służby oraz innych wartości ewangelicznych Wychowanie do prawdy i uczciwości Wychowanie do pracy i odpowiedzialności Wychowanie do szacunku dla drugiego człowieka i świata jako dzieła Bożego Wychowanie zmierzające do określenia własnej tożsamości i poczucia wewnętrznej integracji

     Praktyka Sakramentu pojednania, nabożeństw pokutnych, pomocy w rachunku sumienia Rozmowa, perswazja, przykład Złożona ocena z zachowania uwzględniająca samoocenę i ocenę grupy rówieśniczej Praktykowanie różnych form pomocy charytatywnej w otoczeniu szkoły Praktykowanie pomocy koleżeńskiej w nauce Włączanie do wspólnoty klasowej jednostek niepełnosprawnych celem szczególnego uwrażliwienia na nie wszystkich wychowanków Racjonalny rozkład zajęć szkolnych i pozaszkolnych Zlecanie samodzielnych zadań do wykonania i rozliczanie z nich Stwarzanie sytuacji wymagających samookreślenia, np. w konfrontacji ze środowiskiem o innym światopoglądzie, wierze, kulturze lub w dyskusjach na te tematy np. po obejrzeniu filmów czy w wyniku zaobserwowanych zjawisk życia społecznego

     
      
  3. Wychowanie do życia wartościami
     
     

     Zadania

     Środki

     Kształtowanie prawidłowych, obiektywnych sądów o ocen Kształtowanie postawy roztropności Kształtowanie sposobu rozeznawania rozumem wartości, które mają być najpierw zaakceptowane, potem przyswajane Ukazywanie wielkich możliwości, a jednocześnie ograniczeń rozumu ludzkiego Ukazywanie, że między wiarą i rozumem nie ma sprzeczności, rozum służy poznawaniu prawd wiary

     Racjonalizacja procesu nauczania Dyskusje kształcące obiektywizm, sztukę argumentacji, krytykę, sąd, ocenę (np. na lekcjach języka polskiego, historii, wiedzy o społeczeństwie) Studium filozofii chrześcijańskiej, logiki, matematyki, gramatyki łacińskiej jako sztuki myślenia Zapoznawanie z najnowszymi osiągnięciami techniki, wprowadzenie do szkoły nowoczesnych pomocy, multimediów Nauczanie informatyki, kontrolowany dostęp do internetu, kółko informatyczne dla zainteresowanych Ukazywanie sylwetek uczonych i filozofów, którzy byli (są) ludźmi wiary, szukanie autorytetów

     
      
  4. Wychowanie intelektu
     
     

     Zadania	Środki
     Wychowanie do samodzielnego wypowiadania swoich myśli, opinii i sądów Wychowanie do krytycznej oceny sytuacji, opinii, poglądów Kształtowanie umiejętności perspektywicznego myślenia i przewidywania Wychowanie do celowego i świadomego działania Kształtowanie umiejętności tworzenia wielkich syntez Kształtowanie umiejętności rozwiązywania problemów intelektualnych	Rozwijanie umiejętności logicznego myślenia, przekazywanie gruntownej wiedzy oraz wdrażanie do samodzielnej pracy Wszczepianie w umysły młodzieży idei: patriotycznych, religijnych i społecznych Nauczanie problemowe Wdrażanie do myślenia krytycznego, perspektywicznego, spokojnego, naukowego

     
      
  5. Wychowanie woli
     
     

     Zadania

     Środki

     Wychowanie do ciągłego wysiłku przemiany siebie, do autoformacji Wychowanie do umiejętności określania hierarchii zadań i wartości Kształtowanie umiejętności gospodarowania czasem, organizacji pracy Kształtowanie umiejętności zaangażowania się w służbie idei Wychowanie do dokonywania samodzielnych wyborów Związek między wolnością a prawem

     Praktyka Sakramentu pojednania Zachęcanie do niewielkich choćby ćwiczeń ascetycznych, umiejętności wyrzeczenia na rzecz innych Tworzenie planów pracy klasy, poszczególnych uczniów, krótko- i długoterminowych i rozliczania z nich Konsekwentne egzekwowanie zobowiązań uczniów (nie jest to równoznaczne ze stosowaniem kar i nagród) Systematyczne sprawdzanie prac klasowych i domowych, wdrażanie do systematyczności Zlecanie zadań kształtujących systematyczność i dojrzałość, wykorzystanie np. ćwiczeń słownikowych w nauczaniu języków obcych Kształcenie odpowiedzialności przez zlecenie funkcji społecznych w klasie i w szkole Trening sportowy jako sposób ćwiczeń woli Troska o higienę i zdrowie jako element ćwiczeń woli

     
      
  6. Wychowanie emocjonalne
     
     

     Zadania

     Środki

     Rozpoznawanie swoich uczuć, umiejętności panowania nad nimi i kierowania nimi Kształtowanie równowagi emocjonalnej, umiejętności opanowywania nastrojów i humorów Kształtowanie dojrzałego pojęcia miłości, która nie jest kwestią uczucia, lecz wyrazem postawy, woli zaangażowanej przez ofiarę i służbę w dobro drugiego człowieka Kształtowanie wrażliwości oraz delikatności i subtelności reakcji, zachowań Kształtowanie umiejętności współodczuwania, współczucia Kierowanie uczuć ku wyższym wartościom, ku ideałom Kształtowanie umiejętności emocjonalnego wzmacniania motywacji pracy Wykorzystywanie uczuć w pracy nad doskonaleniem moralnym, nabywaniem cnót Modyfikowanie uczuć polegające na pogłębianiu uczuć dodatnich przy jednoczesnym osłabianiu uczuć ujemnych i budzeniu nowych

     Działanie integracyjne - lekcje wychowawcze, wycieczki, dni skupienia, wspólne uczestnictwo w kulturze Rozwiązywanie problemów klasowych w obrębie własnego środowiska danej klasy Przygotowywanie do życia w rodzinie uwzględniające przekaz wiedzy z zakresu psychologii Wnikanie wychowawcy w sytuację rodzinną wychowanków i dostosowywanie działań w indywidualny sposób Rozmowy uwrażliwiające wychowanków wzajemnie na siebie, uczące dostrzegać drugiego człowieka Praca w kołach zainteresowań rozwijających i kształcących zamiłowania Nagradzanie jako wzmacnianie pozytywnej motywacji Ukazywanie pozytywnych wzorców osobowych w rzeczywistości współczesnej, historii i literaturze Prezentowanie ideałów narodowych, religijnych i społecznych

     
      
  7. Wychowanie estetyczne i kulturowe
     
     

     Zadania

     Środki

     Ukazywanie związków między pięknem i dobrem, estetyką i etyką Kształtowanie wrażliwości estetycznej Wprowadzenie w dziedzictwo kultury Odkrywanie piękna przyrody i świata jako dzieła Bożego, ukazywanie kontemplacji piękna jako środka prowadzącego do Boga, ukazywanie piękna liturgii, sztuki, muzyki, architektury sakralnej Ewangelizowanie kultury Kształtowanie umiejętności wypowiedzi publicznej Wyzwalanie i kształtowanie zdolności twórczych Zapoznanie z zasadami retoryki Kształtowanie gustu, smaku, zainteresowań Kształtowanie wyobraźni Wychowanie do zachowań estetycznych, estetycznej organizacji przestrzeni, środowiska, troski o piękno najbliższego otoczenia, domu, szkoły, miejsca pracy, własnego wyglądu, stroju

     Ukazywanie moralnego piękna bohaterów historycznych i literackich, świętych oraz przesłania wielkiej literatury Systematyczne i stosowne do wieku zapoznawanie z dziedzictwem kultury na lekcjach języka polskiego, historii, historii sztuki, w czasie lekcji muzealnych, wycieczek Uczestnictwo w kulturze - zaplanowana edukacja teatralna, muzyczna (koncerty), artystyczna (wystawy) Troska o piękno ojczystego języka Ukazywanie aspektów sakralnych kultury, zwłaszcza w czasie wycieczek (architektura, sztuka) Udostępnienie dobrze zaopatrzonej w różnorodne wydawnictwa biblioteki szkolnej, troska o rozwój czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, przywrócenie prymatu książki jako środka kształtującego wyobraźnię Zaplanowana turystyka krajowa i zagraniczna - poznawanie kultury innych krajów i narodów Zajęcia wyzwalające możliwości twórcze, lekcje wychowania plastycznego i koło plastyczne, modelarskie, koło informatyczne Teatr szkolny Stwarzanie możliwości słuchania muzyki klasycznej jako środka szczególnego budzenia wrażliwości estetycznej (dostosowanie repertuaru do wieku wychowanków) Chór szkolny Stwarzanie możliwości nauki gry na instrumentach na lekcjach wychowania muzycznego i zajęciach pozalekcyjnych Nauka tańca Umiejętne (wybiórcze) korzystanie z przekazów medialnych (video, film, internet), które często paraliżują wyobraźnię lub proponują negatywne wzorce i zachowania Troska o estetyczne przeżycie liturgii (przygotowanie liturgii, wystroju pomieszczenia, szat liturgicznych, muzyki i śpiewu, staranny przekaz słowa, itd.) Strój szkolny codzienny i świąteczny, kształtowanie poczucia odpowiedniego wyglądu stosownie do sytuacji, pory dnia, zajęcia, towarzystwa Troska o estetykę postawy i gestów Troska o pomieszczenia szkolne i wykorzystanie ich zgodnie z przeznaczeniem

     
      
  8. Wychowanie patriotyczne
     
     

     Zadania

     Środki

     Pogłębianie i umacnianie w uczniach świadomości narodowej Kształtowanie szacunku i miłości do narodowego dziedzictwa, wartości, kultury narodowej, historii, literatury, języka, bohaterów narodowych Przekazywanie i pielęgnowanie tradycji narodowych oraz budzenie entuzjazmu dla wszystkiego, co było i jest wielkie w narodzie oraz kształtowanie właściwych postaw wobec Ojczyzny Praca nad wykorzenieniem wad narodowych

     Kultywowanie tradycji narodowych, poznawanie ziemi ojczystej i kultury narodu oraz wspominanie bohaterów narodowych Szczególne akcentowanie rocznic patriotycznych, między innymi: Odzyskania Niepodległości (11 XI 1918) Komisji Edukacji Narodowej (14 X 1773) Konstytucji 3 Maja (3 V 1791) Powstania Wielkopolskiego (27 XII 1918) Poznańskiego Czerwca (28 VI 1956) Organizowanie wycieczek, które odgrywają istotną rolę w procesie poznawania ziemi ojczystej i kultury narodu Zwrócenie szczególnej uwagi na wychowanie patriotyczne w nauczaniu historii i literatury ojczystej: podczas lekcji historii akcentowanie patrzenia na wydarzenia jako na zjawiska życiowe łączenie teraźniejszości z przyszłością przez logiczne wiązanie faktów, podkreślanie ich związków przyczynowych oraz zachowanie ciągłości historycznej podczas lekcji języka polskiego budzenie w uczniach ducha obywatelskiego i formowanie sumienia społecznego poprzez ukazywanie związku zachodzącego pomiędzy literaturą ojczystą a dziejami ojczystymi Lekcje języka polskiego, historii, katechezy, historii sztuki, geografii Troska o czystość i poprawność języka polskiego Ukazywanie bohaterów narodowych Starannie dobrany kanon lektur szkolnych, odzwierciedlający wartości narodowej kultury Modlitwa za ojczyznę

     
      
  9. Wychowanie społeczne
     
     

     Zadania

     Środki

     Wychowanie do poczucia odpowiedzialności za innych, za środowisko, wspólnotę, szkołę, małą i wielką ojczyznę Wychowanie do postawy szacunku i tolerancji Kształtowanie postawy otwarcia się na drugich Wychowanie do samorządności Uczenie wspólnej refleksji na temat problemów współczesnego świata i wdrażanie do twórczego zaangażowania w przemianę rzeczywistości Uwrażliwianie i zachęcanie do działań na rzecz ubogich, niepełnosprawnych, odrzuconych Formacja liderów Zapobieganie patologii społecznej, podejmowanie działań prewencyjnych Kształcenie przyjaźni Wychowanie do życia w rodzinie

     Udział w działalności szkoły samorządów uczniowskich: szkolnego i klasowych działających na podstawie własnych statutów Działalność samorządów: wychowanie do odpowiedzialności za dobro wspólne, wychowanie do utrzymania karności i dyscypliny w szkole i poza nią, wychowanie do odpowiedzialnej samodzielności w podejmowaniu inicjatywy i w realizowaniu zamierzonych działań. Lekcje wiedzy o społeczeństwie i historii, języka polskiego, biologii i geografii (aspekt ekologii) oraz wychowania do życia w rodzinie Redagowanie gazety szkolnej Zapewnienie dostępu do prasy i kierowanie przez wychowawców jej wyborem i lekturą Działanie służebne na rzecz środowiska lokalnego Uczestnictwo w parlamencie młodzieży Uczestnictwo w różnorodnych spotkaniach międzyszkolnych Działalność grupy pomocy charytatywnej bądź podejmowanie działań charytatywnych w szczególnych okresach, np. przed świętami Nauka języków obcych jako ważnych środków komunikacji społecznej

     
      
  10. Wychowanie fizyczne
      
      

      Zadania

      Środki

      Troska o zdrowie i rozwój fizyczny Troska o higienę i bezpieczeństwo Profilaktyka zdrowotna i rehabilitacja, działania korekcyjne Stworzenie możliwości szlachetnego sportowego współzawodnictwa, wykorzystanie moralnych aspektów sportu Troska o poznanie zasad funkcjonowania własnego organizmu Popularyzowanie idei olimpijskiej

      Lekcje wychowania fizycznego prowadzone zgodnie z programem dla określonego wieku Działalność szkolnego koła sportowego Gimnastyka korekcyjna Uczestnictwo w szkolnych i międzyszkolnych zawodach sportowych Zapewnienie odpowiedniego sprzętu sportowego Szczególna troska o dzieci chore, dobre poinformowanie zespołu pedagogicznego o trwałych schorzeniach lub wadach rozwojowych wychowanków i przygotowanie do udzielenia ewentualnej pomocy Lekcje przygotowania do życia w rodzinie uwzględniające aspekt samoobserwacji organizmu Szkolenie sanitarne uczniów Racjonalna turystyka (także organizowanie sobotnich rajdów pieszych lub rowerowych) Wykorzystanie form stosowanych w harcerstwie Troska o higienę pracy (pomieszczeń szkolnych, organizacji czasu pracy) Prelekcje i pogadanki organizowane w ramach godzin wychowawczych dotyczące szkodliwości uzależnień, źle pojętej bioenergoterapii, homeopatii itp. Przestrzeganie zasad BHP, przeszkolenie wszystkich pracowników szkoły w zakresie BHP, systematycznie przeprowadzana kontrola zabezpieczeń urządzeń i pomieszczeń

  <font=+1>
  
  IV. FORMY ORGANIZACYJNE PROCESU WYCHOWANIA

  Proces wychowania realizowany jest nie tylko w ramach zajęć dydaktycznych. Istnieje wiele jeszcze innych możliwości rozszerzania wpływu wychowawczego. Celowi temu służą uroczystości szkolne i rocznice patriotyczne, praca w zespołach, wycieczki, pielgrzymki, obozy, sport i rekreacja, działalność Wspólnoty Młodzieży Zmartwychwstańskiej ODRODZENIE.

  1. Uroczystości i rocznice patriotyczne obchodzone w sposób uroczysty w szkole:
     1.1. Uroczystości szkolne:
     1. • Rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego (przebiegają zgodnie z ceremoniałem szkolnym, przygotowują je uczniowie klas wyznaczonych przez Radę Pedagogiczną)
        • Opłatek (uczniowie i nauczyciele spotykają się na opłatku w pierwszych dniach po przerwie świątecznej Bożego Narodzenia)
        • Dzień Patrona Szkoły (25 marzec)
        • Immatrykulacja
        • Pożegnanie absolwentów
        • Dzień Dyrektorski
        • Dzień Komisji Edukacji Narodowej
     
     
     1.2. Praca w zespołach:
     
     
     W ramach Uczniowskiego Samorządu Szkolnego oraz Samorządów Klasowych funkcjonują następujące zespoły:
     1. • Zespół pomocy Koleżeńskiej
        • Zespół Organizowania Imprez
        • Zespół Redakcyjno - Dekoracyjny
        • Zespół Porządkowy
     
     
     1.3. Samorząd Szkolny:
     1. • sposób powoływania Zespołów Samorządu Szkolnego określa Statut Samorządu Uczniowskiego,
        • poszczególne Zespoły opracowują regulamin własnej działalności, określający cel działalności Zespołu, metody pracy Zespołu, formy organizacyjne działalności Zespołu oraz plan pracy Zespołu na cały rok,
        • regulaminy pracy Zespołów zostają zatwierdzone przez Dyrektora Szkoły.
     
     
     1.4. Samorządy klasowe:
     1. • Zespoły klasowe zostają powołane we wrześniu na pierwszej godzinie wychowawczej,
        • poszczególne Zespoły opracowują regulamin własnej działalności określający cel działalności Zespołu, metody pracy Zespołu, formy organizacyjne działalności Zespołu oraz plan pracy Zespołu na cały rok,
        • regulaminy pracy Zespołów klasowych zatwierdza wychowawca klasy i kopię regulaminów Zespołów klasowych przekazuje Dyrektorowi Szkoły.
     
     
     1.5. Wycieczki
     
     
     Nieoceniony wymiar wychowawczy obok aspektu dydaktycznego mają wycieczki szkolne. Wychowują do samodzielności, współodpowiedzialności, podporządkowania się regułom i poleceniom, rozwijają zmysł organizacyjny i uspołeczniają.
     1. • Zezwolenie na organizowanie wycieczek wydaje Dyrektor Szkoły. Podstawą do wydania zezwolenia jest wcześniejsze umieszczenie wycieczki w planie dydaktyczno - wychowawczym szkoły i w kalendarium roku szkolnego, przedstawienie celu i programu wycieczki, preliminarza oraz listy uczestników, potwierdzenia noclegów itp.
        • Wycieczki szkolne, organizowane w czasie trwania roku szkolnego są rozumiane jako wędrówki śladami polskimi, np. Krasińskiego i Świętochowskiego po ziemi ciechanowskiej (Opiniogóra i Gołotczyzna), powstania styczniowego w Warszawie, Piastów w Wielkopolsce, Sienkiewicza i Żeromskiego do Oblęgorka i Kielc itd.
        • Wycieczki przedmiotowe (kilkugodzinne lub jednodniowe) wiążą się z określonym celem dydaktyczno - wychowawczym (zwiedzanie wystawy, zakładu pracy, uczelni itp.). Za organizację i przebieg tej wycieczki pełną odpowiedzialność ponosi nauczyciel przedmiotu.
        • Każda wycieczka przed wyjazdem winna być starannie przygotowana merytorycznie i organizacyjnie (znajomość celu wycieczki, opis wartości poznawczych: historii, kultury i przyrody regionu, który ma być obiektem zwiedzania; wspólne z uczniami ustalenie rozkładu dnia, reguł i norm jakim należy się przyporządkować, planowane formy wypoczynku itp.).
        • W wycieczce nie może brać udziału uczeń zawieszony w prawach ucznia lub mający ocenę niedostateczną i sprawiający kłopoty wychowawcze.
        • Podczas pobytu na wycieczce każdy dzień rozpoczyna się i kończy wspólną modlitwą, w niedzielę cała wspólnota uczestniczy we Mszy Św., posiłki rozpoczynane są i kończone wspólnie, we wszystkich przypadkach obowiązuje punktualność.
        • Po powrocie z wycieczki przeprowadzana jest refleksja na temat osiągnięcia celów wycieczki, ocena wycieczki i formułowanie wniosków.
     
     
     1.6. Pielgrzymki
     
     
     Program wychowawczy Liceum uwzględnia także możliwość organizowania pielgrzymek zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Na ten cel przeznacza się wakacje letnie.
     
     
     Pielgrzymka oprócz zwiedzania, zaspokojenia ciekawości, rozszerzenia wiedzy historycznej, geograficznej i przyrodniczej oraz rekreacji - co jest przede wszystkim celem wycieczek - stawia na pierwszym miejscu świadomą ofiarę połączoną z trudem pielgrzymim i modlitwą, udział w sakramentach świętych i słuchanie Słowa Bożego.
     
     
     
     1.7. Obozy
     
     
     W programie wychowawczym szkoły przewiduje się również organizowanie obozów:
     1.  
        • integracyjno - rekolekcyjnego
          Jest on organizowany (jeżeli pozwalają na to warunki) w miesiącu wrześniu dla uczniów klas pierwszych. Biorą w nim udział uczniowie, wychowawca klasy i Dyrektor Szkoły. Celem obozu integracyjno - rekolekcyjnego jest doświadczenie wspólnoty wiary.
        • językowego
          Jego celem jest pogłębianie znajomości nauczanego w szkole języka obcego. Obóz językowy może być zorganizowany w ciągu roku szkolnego, jak i podczas wakacji. Jeżeli obóz językowy odbywa się w czasie trwania zajęć szkolnych, biorą w nim udział uczniowie, którzy z innych przedmiotów nie mają oceny niedostatecznej.
        • rekolekcyjno - wypoczynkowego
          "Wakacje z Bogiem" organizowane są podczas letnich wakacji lub w czasie przerwy semestralnej zimowej. Oprócz wypoczynku fizycznego "Wakacje z Bogiem" zapewniają młodzieży także możliwość pogłębienia życia duchowego.
     
     
     1.8. Sport i rekreacja
     
     
     Rozwijają wśród młodzieży zdrową ambicję, przejawiającą się we współzawodnictwie, poczuciu odpowiedzialności moralnej, zdyscyplinowaniu, koleżeńskości.
     
     
     Liceum będzie dążyć do uformowania spośród uczniów drużyny sportowej, która może się rozwijać w zakresie wybranej przez siebie dyscypliny sportu.
     
     
     Prezencja, kultura bycia i kształtowanie odpowiednich relacji interpersonalnych domaga się, by w zakres programu wychowania wchodziły także lekcje rytmiki i nauka tańca towarzyskiego.
     
     
     
     1.9. Wspólnota Młodzieży Zmartwychwstańskiej ODRODZENIE
     1. • wspólnota ODRODZENIE działa wg własnego statutu
        • we wspólnocie tej mogą funkcjonować następujące sekcje:
          • liturgiczna
          • muzyczna
          • misyjna
          • kulturalno - artystyczna
          • sportowa
          • charytatywna
        • działalność pozalekcyjna uczniów może skupiać się w zespołach zainteresowań.
  
  
  V. METODY WYCHOWANIA
  
  Podobnie jak w procesie dydaktycznym skuteczność wychowania zależy od stosowanych metod. W związku z powyższym szkoła realizuje następujące metody wychowania: metoda świadectwa, metoda kontaktu osobistego, metoda ideału, metoda zaufania, metoda rozmowy w cztery oczy.
  
  
  1. Metoda świadectwa
     Wszyscy pracownicy szkoły dają świadectwo miłości Boga i bliźniego, przywiązania do Ojczyzny i zaangażowania społecznego, daleko wykraczające poza zasięg dobrze przeprowadzonej lekcji. Nauczyciel oddziałuje na ucznia "całym sobą". Jego ubiór, postawa zewnętrzna i kultura bycia przemawiają do uczniów bardziej niż słowa.
      
  2. Metoda kontaktu osobistego
     Pełna harmonijna formacja jest możliwa dzięki kontaktowi osobistemu nauczyciela z uczniami. Nauczyciel wykorzystuje różne okazje, by nawiązać kontakt z uczniami, służąc im również poza zajęciami lekcyjnymi swoją wiedzą i doświadczeniem.
      
  3. Metoda ideału
     Polega na ukazywaniu wartości i wychowanie do samodzielnego wyboru. Metoda ta zakłada akceptację przejawów samodzielności, a także wychowania do odważnego wypowiadania swych sądów oraz rozwijania umiejętności argumentowania i bronienia swego zdania. Wiąże się z tym konieczność budzenia wśród uczniów trwałych i mocnych przekonań (tylko takie argumenty są celowe, które płyną z przekonań).
      
  4. Metoda zaufania
     Współistnienie wymagań przy jednoczesnym daleko posuniętym zaufaniu. Zaufanie nie wyklucza dyscypliny, stawiania wymagań i egzekutywy. Zaufanie musi być obustronne. Dlatego szczególny nacisk jest położony w szkole na ściąganie. W naszym liceum traktuje się ściąganie jako złamanie zasady zaufania nauczyciela, jako kradzież stopnia i oszustwa koleżanek i kolegów. Zgodnie z powyższym w przypadku dwukrotnego złamania zasady zaufania uczeń zostaje zawieszony w prawach, a nawet może być usunięty ze szkoły.
      
  5. Metoda rozmowy w cztery oczy
     Rozwiązywanie nieporozumień i konfliktów osobowych za pośrednictwem rozmowy w cztery oczy. Uczeń ma prawo do poszanowania własnej godności i ochrony jej bez względu na osiągane wyniki w nauce. Ma również prawo do bycia życzliwie traktowanym. Wszelkie formy upokarzania ucznia są zabronione.
      
  6. Metoda aktywizacji
     • karta aktywności ucznia
       Wspólnoty nie można budować bez osobistego zaangażowania każdego z jej członków. Karta aktywności jest sposobem monitorowania i zachętą do takiego zaangażowania. Liczy się zaangażowanie w pracę samorządu, w przygotowanie wycieczek i uroczystości szkolnych, w promocję szkoły, pomoc słabszemu koledze w przygotowaniu się do klasówki, pracy kontrolnej itp.: nawiązanie kontaktu z domem dziecka lub innym ośrodkiem pomocy społecznej. Stan karty aktywności ma bezpośrednie przełożenie na ocenę z zachowania. Do karty aktywności mają zastosowanie przepisy zawarte w Przewodniku Ucznia (trzy adnotacje zmazują pochwały jakie uczeń otrzymał).
  
  * * * * * * *

  W zamyśle naszym Liceum im. Matki Jadwigi Borzęckiej ma być szkołą, w której każdy uczeń jest ważny, zauważany i znany. Dlatego na poszczególnych poziomach nauczania nie przewiduje się więcej niż dwie lub trzy 20 - 24 osobowe klasy. Dzięki temu dyrektor i każdy z oddanych młodzieży nauczycieli będzie mógł znać każdego ucznia z imienia, nazwiska i z twarzy. Będzie mógł nawiązać z nim dialog, ponieważ tylko w dialogu może dokonywać się wychowanie.

  Program wychowawczy będzie skuteczny, jeżeli każdego roku poddawany będzie ocenie:
  1. na ile został zrealizowany w jego wymiarze ogólnym lub w tej części, w której został przyjęty na radzie pedagogicznej na początku roku szkolnego,
  2. w jakim stopniu jest aktualny w zmieniającej się sytuacji polskiego szkolnictwa.
  
  
  
  

  S. dr Eleonora Henschke
  Dyrektor Szkoły     

  Poznań, dnia 1 września 2002 r.