Metoda analizy tendencji rozwojowej szkoły umożliwia interpretowanie wyników egzaminacyjnych w odniesieniu do wyników populacji na przestrzeni lat 2002 – 2009. Na podstawie analizy tendencji rozwojowej można wnioskować o wzroście, spadku lub braku postępu w zakresie osiągnięć szkoły, a tym samym nie dopuszczać do uproszczonej oceny pracy szkoły w oparciu o średni wynik punktowy z jednego roku.

 Zobiektywizowane w ten sposób średnie wyniki punktowe szkoły z kolejnych lat umieszczono na jednym wykresie. Powstała na ich podstawie linia trendu określa tendencję rozwojową szkoły.

 Interpretację tendencji rozwojowej dla konkretnej szkoły należy rozpocząć od ustalenia czy jej wyniki standaryzowane w kolejnych latach przybierają wartości ujemne, co wskazuje na niższe osiągnięcia niż wyniki województwa lub dodatnie, czyli wyższe niż średnia wojewódzka. W dalszej kolejności można zwrócić uwagę, czy wartości wyników standaryzowanych są względnie stałe, czy też różnią się istotnie na przestrzeni lat np. spadają, by w następnym roku wzrastać i ponownie spadać. Następnie analizujemy linię trendu, jej nachylenie oraz kierunek. Oczywiście najbardziej pożądaną i modelową jest taka sytuacją, gdy wyniki standaryzowane przybierają coraz wyższe wartości dodatnie, nie obserwuje się w nich gwałtownych zmian oraz linia trendu jest rosnąca.

Szkoły zarówno o niskich wynikach, jak i wysokich mogą potwierdzić tą metodą swoje sukcesy edukacyjne oraz monitorować organizację oraz skuteczność pracy dydaktycznej.

 Źródło: Opracowanie Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Poznaniu: www.oke.poznan.pl/egzamin gimnazjalny/analiza wyników w szkole